Klein als het is, kan België bogen op muziekaal talent dat reeds 25 jaar lang passie en techniek verenigt in muziek met een uitgesproken ziel: Hooverphonic. Krietiek van hun eerste zwart-geel-rode trip-hop album.

Al moeten we toegeven dat dit niet het bekendste van de discography van Hooverphonic is, en het klopt dat de mooie Geike Arnaert (en er waren zoveel anderen) er nog niet is om de stem/de klank van de groep te versterken.

Het is echter dit album, uitgebracht in 1996, dat ik uitzocht om te bespreken en elk nummer een een score op 10 te geven.

Eerst album van Hooverphonic

Inhaler

“Een nieuw stereofonisch geluidsspektakel”. Inderdaad: trip-hop van eigen bodem, een Hoover-start waar de band van Alex Callier zijn naam aan te danken heeft.

Synthesizers, een groot dub basgeluid en getrituurde gitaren ruimen de rommel op en laten weinig ruimte voor zangeres Liesje Sadonius. Voor mij zonder twijfel het beste nummer van het album, “vol verrassingen”… 10/10

Too Wicky

Hun eerste hit, te horen in de film Stealing Beauty.

Een eerder gehoord geluid, gezien de creatie van pianogigant Burt Bacharach (herontdek deze belangrijke componist) en gezongen door Isaac Hayes in Walk On By in 1969. Er zijn ergere referenties.

De drums hier zijn nonchalant, al is dat alles wat ik hoor.  “Prophet 60091…” 9/10

Wardrope

Nog steeds in de geest van het album, maar meer experimenteel. 6/10

Plus profond

Ik hou van dit nummer, het meest geanimeerde van het album, bijna dansend, met een intro identiek aan het outro…. Liesje probeert Frans. 7/10

Barabas

Hooverphonic weet hoe ze voor haar intro’s moet zorgen, of toch bijna (zie hieronder). Hier volgt een samenvatting van het album: krakende, galmende, etherische stemmen (met dank aan Liz Fraser van Cocteau Twins), het bas-drums duo dat al gauw wordt benijd door een piano en zijn maatje de viool. Een echt succes om opgenomen te worden in de mooiste trip-hop compilaties. 8/10

Cinderella

Spaanse stemmen banen zich een weg door een kwellend doolhof van geluid. 7/10

Nr 9

5/10 vanwege het begin.

Sarangi

uh… 1/10… te vergeten.

Someone

Een dub gitaar intro, Liesje’s stem, een langzame progressie naar een verzadiging van de snaren… Vreemd. Werd gebruikt als muziek om mijn trouwvideo te illustreren, dus 7/10.

Revolver

Samples (waarschijnlijk uit de jaren zestig) zetten het nummer in vuur en vlam (dankzij de funky drums). Net zo vrolijk als ‘Deeper’, als je dat vrolijk kan noemen in dit genre.  7/10

Innervoice

Een minder goede Too Wicky. Traag, triest, somber, trip-hop… 7/10

—

Meer artikelen in mijn Kronieken sectie!